در کشتی‌ها، باید مجموعه از اتصالات و مکانیسم‌هایی روی کشتی وجود داشته باشد، تا بتواند به‌وسیله آنها کشتی را حین عملیات پهلوگیری به اسکله محکم کند. همیشه باید تعدادی دریانورد در جلو و عقب کشتی، در هنگام عملیات پهلودهی یا پهلوگیری کشتی حضور داشته باشند. همچنین باید یک افسر ناظر، مسئول هر طرف پهلوگیری بوده و با وسیله‌های ارتباطی مناسب با تیم ارتباط برقرار کند. به دلیل اهمیت پهلوگیری کشتی در این مطلب به آن پرداخته خواهد شد.
هدف از پهلوگیری کشتی چیست؟
به طور پهلوگیری کشتی‌ها باید در کنار یک اسکله یا اسکله، بین شناورهای پهلوگیری، به شناورهای پهلوگیری، یا به کشتی دیگری قرار گیرد. سپس با استفاده از لنگرهای خطوط ساحلی خود انجام شود. وقتی یک کشتی به یک لنگر متصل می‌شود، از حرکت آن در آب جلوگیری می‌کند. یک لنگر موقعیت یک شی را نسبت به نقطه در کف یک آبراه بدون آن که به ساحل متصل شود ثابت نگه می‌دارد.
هدف از پهلوگیری کشتی اتصال کشتی به جایی است تا در آب ثابت بماند. به هنگام پهلوگیری کشتی باید خیلی احتیاط کرده و نباید اجازه داد هیچ خدمه‌ای غیر از خدمه‌هایی که در جریان پهلوگیری کشتی فعالیت می‌کنند در آن عرصه حضور داشته باشند، چون ممکن است سلامت آنها مورد تهدید قرار بگیرد.
نکات ایمنی مهم برای افراد هنگام پهلوگیری کشتی
به هنگام پهلوگیری کشتی خطراتی وجود دارد که لازم است به آنها توجه شود. در واقع پهلوگیری می‌تواند عملیات خطرناکی باشد مگر اینکه از روش‌های ایمن استفاده شود. در غیر این صورت ممکن است باعث تلفات جانی و مالی شود. لازم به ذکر است که تیم پهلوگیری همیشه باید از تجهیزات حفاظت فردی مناسب استفاده کنند. مواردی که احتمال دارد از سلامت افراد را در حین به پهلوگیری کشتی تهدید کند شامل موارد زیر است.
- باد جریان جزر و مد: باد و جزر و مد می‌تواند به هنگام عملیات به هر طرف کشتی فشار وارد کند و باعث شکستگی آن شود. پس باید حتماً هنگام عملیات به ابتدا و انتهای کشتی توجه ویژه کرد همچنین وزش شدید باد ممکن است تعادل فرد را برهم زند.
- روغن: ممکن است در اسکله وجود روغن روی کفه آن باعث لیز خوردن افراد شود.
- یخ: در زمستان و به‌خصوص مواقع سردی هوا ممکن است، یک لایه یخ وجود داشته باشد و باعث لیز خوردن و آسیب شود.
- تکیه به کشتی: افراد باید مراقب باشند که به کشتی و یا سنگرهای کنار کشتی تکیه ندهند.
استفاده از bow Thruster هنگام پهلوگیری کشتی
در مکان‌های حساس لازم است تا از bow Thruster در پهلوگیری استفاده شود و کشتی بدون آسیب در محل قرار گیرد. در هنگام استفاده از bow Thruster چیزی که باید مورد توجه قرار گیرد این است که احتمال دارد در بدترین و حساس‌ترین شرایط پهلوگیری از کار بیفتد. پس نباید زیاد به آن وابسته بود و تلاش کرد تا بدون استفاده از این سیستم پهلوگیری را انجام داد و درصد اشتباه را کاهش داد.
نکته دیگر این است که باید درمورد عملکرد bow Thruster اطلاعات لازم وجود داشته باشد. بدون استفاده از bow Thruster شناور با چرخاندن سکان تغییر مکان می‌دهد و قسمت سینه آن خلاف جهت حرکت می‌کند. هنگام استفاده از سکان، قسمت پایین بیشتر از قسمت سینه حرکت می‌کند در حالی که زمانی از bow Thruster برعکس حرکت می‌کند.
انواع پهلوگیری کشتی‌ها
برای پهلوگیری کشتی‌ها روش‌های متنوع و زیادی وجود دارد که بسته به شرایط و موقعیت‌های مختلف می‌توان از آنها استفاده کرد به طور خلاصه چند مورد از آنها را نام برده و توضیح می‌دهیم.
پهلوگیری مدیترانه‌ای
برای این نوع پهلوگیری از قبل یک موقعیت را تعیین و پیش‌بینی می‌کنند. سپس با استفاده از حرکت موتور محاسبه می‌شود. کمان ابتدا طوری تعیین می‌شود که به سمت اسکله حرکت کند و در آن موقعیت لنگر راست رها می‌شود. پس از آن موتورها به عقب حرکت کرده و لنگر پورت در نقطه‌ای که تعیین شده رها می‌شود. پس کشتی به سمت راست حرکت می‌کند و در حالی که به اسکله نزدیک‌تر می‌شود توسط لنگر نگه داشته می‌شود. نکته قابل توجه این است که خود لنگرها توسط کابل لنگر محکم نگه داشته می‌شود.
پهلوگیری در حال اجرا
در این نوع پهلوگیری در مقایسه با پهلوگیری مدیترانه‌ای زمان کمتری صرف می‌شود. همچنین زمان و مکان محاسبه شده برای پهلوگیری دقیق‌تر است. در این نوع پهلودهی لنگر سمت راست در موقعیتی که ۴ تا ۵ غل وجود دارد، رها می‌شود. اگر حرکت رو به جلو باشد، حدود ۹ غل باز می‌شود. همچنین زمانی که به خاطر جزر و مد دریا، کشتی به سمت عقب حرکت کند، لنگر بند رها می‌شود و لنگر سمت راست روی ۵ غل قرار می‌گیرد و حرکت اتاق چرخان را محدود می‌کند.
پهلوگیری ایستاده
زمانی که بادها متقابل هستند از روش پهلوگیری ایستاده استفاده می‌شود. در این روش زمانی که کشتی متوقف و لنگرهای بندر و لنگر سمت راست رها می‌شود. هم چنین زمانی که جزر و مد وجود دارد باعث می‌شود که به طور همزمان لنگر راست و لنگر پورت به هم متصل شوند. در این نوع پهلوگیری زمان بیشتری لازم است و در مقایسه با روش‌های دیگر خطرات بیشتری دارد.
پهلوگیری تک شناور یا تک نقطه‌ای
زمانی که کشتی‌ها بزرگ باشد نمی‌تواند به بنادر یا پایانه‌ها نزدیک شوند. در این صورت کشتی در خارج از محدوده یا در لنگرگاه‌های سرپوشیده مخصوص، پهلوگیری می‌کنند و محموله‌های آنها با استفاده از کمک شناورهای تک شناور یا تک نقطه‌ای انجام می‌شود. شناورهای تک نقطه‌ای به گونه قرار می‌گیرند که وقتی چهار لنگر به آنها متصل می‌شود، در مرکز آنها باشد.
اغلب یک یدک‌کش در عقب برای نگه‌داشتن کشتی در زاویه ثابت و فاصله مناسب از شناور لازم است. کشتی‌ها با استفاده از یک یا دو زنجیر که به کمان آن وصل است به‌سرعت به شناور متصل می‌شود. به طور کلی در روش پهلوگیری تک نقطه‌ای یا تک شناور، مهم‌ترین عامل برای تعیین پهلوگیری یا عدم پهلوگیری آب و هوا است. در واقع وجود جزر و مد قوی فاصله پهلوگیری و فرود آمدن آن را محدود می‌کند و باعث عدم پهلوگیری می‌شود.
تفاوت بین لنگر انداختن و پهلوگیری
لنگر انداختن به معنی انداختن یک جسم سنگین به آب است که این جسم به کشتی متصل است. در این روش با استفاده از جسم سنگین که به‌اصطلاح لنگر نام دارد کشتی به بستر دریا وصل می‌شود تا در جایی که مد نظر است متوقف شود. اما در پهلوگیری به جای انداختن لنگر، طناب یا بندی که به خود کشتی متصل است را به یک چیز ثابت متصل می‌کنند. پس کشتی خود را به اسکله، شناور یا مکان مورد نظر متصل و پهلوگیری می‌کند.
سخن پایانی
برای بارگیری و تخلیه بار لازم است تا کشتی‌ها پهلودهی کنند. پهلودهی یا پهلوگیری کشتی‌ها نیاز به دقت و مهارت بالایی است. پهلودهی باید به گونه‌ای انجام گیرد که از حرکت کشتی به هنگام جزر و مد و همچنین طوفان‌ها جلوگیری نماید. با توجه به اینکه پهلودهی کشتی بسیار حساس بوده و خطرات زیادی به همراه دارد، لازم است تا به نکات ایمنی آن توجه شود. انواع روش‌ها برای پهلوگیری وجود دارد که شرایط هر یک از آنها متفاوت است.
