اقتصاد شهر دونجینگ یا شاندونگ سومین اقتصاد بزرگ استانی چین با تولید ناخالص داخلی ۸.۳ تریلیون یوان در سال ۲۰۲۱ یا ۱.۳ تریلیون دلار آمریکا است که معادل تولید ناخالص داخلی مکزیک می‌باشد. می‌توان گفت تولید ناخالص داخلی سرانه آن در حدود میانگین ملی است. shahn-DAWNG یکی از استان‌های پیشرو چین درزمینهٔ آموزش و پژوهش محسوب می‌شود. این منطقه میزبان ۱۵۳ مؤسسه آموزش عالی است که در شرق چین پس از جیانگ سو در رتبه دوم قرار دارد. حال که به طور کلی درباره این شهر اطلاعاتی را به دست آوردید،اکنون نوبت آن است به بررسی بیشتر شاندونگ بپردازیم.
تاریخچه ای از دونجینگ (شاندونگ) چین
شاندونگ با قرار گرفتن در لبه شرقی دشت چین شمالی، برای هزاران سال پیش قدمت دارد. در طول دوره بهار و پاییز و دوره کشورهای متخاصم، دولت‌های منطقه به‌طور فزاینده‌ای قدرتمند شدند. در آن زمان، shahn-DAWNG (دونجینگ) خانه دو ایالت بزرگ بود: ایالت چی در لینزی و ایالت لو در کوفو. لو به دلیل خانه کنفوسیوس بودن شناخته شده می‌باشد. با این حال، ایالتی نسبتاً کوچک بود و در نهایت به ایالت بزرگ چو از جنوب تسلیم شد. از سوی دیگر، ایالت چی قدرت قابل‌توجهی در طول دوره بود. شهرهایی که بر آن حکومت می‌کرد شامل لینزی، جیمو (شمال چینگدائو مدرن) و جو بود. شرقی‌ترین قسمت شبه‌جزیره توسط ایالت دانگی لای اداره می‌شد تا اینکه چی در سال ۵۶۷ قبل از میلاد آن را فتح کرد. پس از دوره سه پادشاهی، دوره کوتاهی از اتحاد، تحت سلسله جین غربی جای خود را به تهاجمات مردم کوچ‌نشین از شمال داد و شمال چین، از جمله شاندونگ، تسخیر شد. طی حدود یک قرن بعد، shahn-DAWNG چندین بار دست‌به‌دست شد و به دست ژائو متأخر، سپس یان سابق، پس از آن شین سابق، سپس بعداً یان، سپس یان جنوبی، سپس سلسله لیو سونگ و درنهایت سلسله وی شمالی اول، افتاد و تا پایان این دوره نزد سلسله‌های شمالی ماند. سلسله سونگ مجبور شد شمال چین را در سال ۱۱۴۲ به سلسله یورچن جین واگذار کند. دونجینگ یا shahn-DAWNG توسط جین به‌عنوان مدار شرقی شاندونگ و مدار غربی شاندونگ اداره می‌شد.
در نهایت، استان مدرن shahn-DAWNG توسط سلسله مینگ ایجاد شد. در طول قرن نوزدهم، چین به‌طور فزاینده‌ای در معرض نفوذ غرب قرار گرفته و دونجینگ به‌عنوان یک استان ساحلی، به‌طور قابل‌توجهی تحت تأثیر این نفوذ قرار گرفت. تا سال ۱۹۴۵، نیروهای کمونیست برخی از بخش‌های shahn-DAWNG را در اختیار داشتند. طی چهار سال بعدی و جنگ داخلی چین، آن‌ها دارایی‌های خود را در این منطقه گسترش دادند و در نهایت تا ژوئن ۱۹۴۹، کومینتانگ (دولت جمهوری چین) را از دونجینگ بیرون کردند؛ اما با تمام این فرازوفرودها، در سال‌های اخیر، shahn-DAWNG، به‌ویژه شاندونگ شرقی، از توسعه اقتصادی قابل‌توجهی برخوردار بوده و به یکی از ثروتمندترین استان‌های جمهوری خلق چین تبدیل شده است.
اقتصاد دونجینگ (شاندونگ) چین
اقتصاد دونجینگ (شاندونگ) چین از مدت‌ها پیش تحت تأثیر صادرات و برخی مراکز صنعتی رشد کرده است. از سال ۱۸۳۲، shahn-DAWNG، میوه، سبزیجات، شراب، مواد مخدر و پوست آهو صادر کرده و اغلب برای مبادله لباس و پارچه به گوانگژو می‌رفت. اقتصاد دونجینگ یا همان shahn-DAWNG سومین اقتصاد بزرگ استانی چین با تولید ناخالص داخلی ¥۸.۳ تریلیون یوان در سال ۲۰۲۱ یا ۱.۳ تریلیون دلار آمریکا بود که این مقدار معادل تولید ناخالص داخلی مکزیک است. همچنین این منطقه پانزدهمین اقتصاد بزرگ و پانزدهمین شهر پرجمعیت در سال ۲۰۲۱ بوده است. شاندونگ در تولید انواع محصولات ازجمله پنبه، گندم و سیر و همچنین فلزات گران‌بها مانند طلا و الماس رتبه اول را در بین استان‌ها دارد. همچنین دارای یکی از بزرگ‌ترین ذخایر یاقوت کبود در جهان است. سایر محصولات مهم تولیدی این شهر شامل سورگوم و ذرت می‌باشند. این شهر همچنین دارای ذخایر نفتی گسترده‌ای است، به‌ویژه در منطقه Dongying در دلتای رودخانه زرد، جایی که میدان نفتی Shengli یکی از میادین نفتی مهم چین در آنجا قرار دارد و جزء مهمی از اقتصاد دونجینگ را تشکیل می‌دهند. این شهر بزرگ‌ترین صادرکننده محصولات کشاورزی در چین است.shahn-DAWNG یکی از ثروتمندترین استان‌های چین بوده و توسعه اقتصادی آن بر شرکت‌های بزرگ با نام‌های تجاری معروف متمرکز است. این منطقه بزرگ‌ترین تولیدکننده صنعتی و یکی از استان‌های تولیدی برتر در چین است. ثروتمندترین بخش این استان شبه‌جزیره شاندونگ است که در آن شهر چینگدائو سه نام تجاری معروف چین را در خود جای داده است: آبجوی Tsingtao، Haier و Hisense.
واردات از دونجینگ (شاندونگ) چین
همان‌گونه که در بخش‌های بالا نیز گفتیم، دونجینگ یا همان شاندونگ یکی از شهرهای قدرتمند اقتصادی چین است که در بخش‌های مختلفی دست به تولید کالا کرده است. تاجران می‌توانند با آگاهی از تولیدات اصلی این شهر، نسبت به خرید و واردات از دونجینگ (شاندونگ) چین اقدام نمایند. توجه کنید که واردات برخی از کالاهای تولیدی این شهر مثل آبجو به ایران ممنوع بوده و در صورت وارد کردن این کالاها، محموله شما در گمرک متوقف شده و ضبط می‌شود. همچنین این کار پیگردهای قانونی زیادی نیز دارد.
صادرات به دونجینگ (شاندونگ) چین
برخلاف واردات از این شهر که نیازمند به آگاهی از کالاهای تولیدی آن است در صادرات به دونجینگ (شاندونگ) چین باید از آن کالاهایی آگاه شد که در این شهر تولید نشده و یا کم تولید می‌شوند؛ به عبارت دیگر باید نیازهای بازار این شهر را شناسایی کرده و سپس اقدام به صادرات نمود.
فورواردر از دونجینگ (شاندونگ) چین
منظور از فورواردر از دونجینگ (شاندونگ) چین، آن اشخاص و یا شرکت‌های هستند که از شما وجهی را دریافت کرده و بابت انجام هماهنگی‌های مربوط به حمل کالای شما از این شهر، قراردادی را می‌بندند. این افراد با آشنایی به قوانین بین‌المللی حمل محموله‌های تجاری و همچنین مدارک مورد نیاز در گمرک شهر مدنظر، موجب تسهیل فرایند تجاری می‌شوند.
خرید عمده از دونجینگ (شاندونگ) چین
شهر دونجینگ (شاندونگ) با داشتن مراکز و تولیدهای بزرگ، برای خرید عمده کالا، انتخابی مناسبی به شمار می‌رود. بازرگانان می‌توانند با شناسایی فروشگاه‌های عمده‌فروشی در این شهر به صورت حضوری به آن مراجعه کرده و اقدام به خرید نمایند؛ همچنین می‌توانند به صورت غیرحضوری و با پیدا کردن سایت‌های عمده‌فروشی نیز کالاهای مدنظر خود را سفارش دهند.
کارگو از دونجینگ (شاندونگ) چین
همان‌طور که اشاره کردیم، شهر shahn-DAWNG یکی از شهرهای چین است که تاجران ایرانی زیادی از این شهر اقدام به واردات کالا می‌کنند. به همین علت توسط اکثر شرکت‌های بازرگانی مثل وانیکس، خدمات کارگو از دونجینگ (شاندونگ) چین انجام می‌پذیرد.
سخن پایانی با وانیکس
در این مطلب از وبلاگ وانیکس با شهر دونجینگ (شاندونگ) چین آشنا شدید. همه این موارد را به خاطر این آورده‌ایم که اگر احیانا شما قصد تجارت با این شهر را داشتید، یک آشنایی کلی نسبت به آن دست یابید. اگر سوال و ابهامی در این حیطه داشتید می‌توانید با کادر مجموعه وانیکس ارتباط بگیرید.
